Lieve mensen,
Lange tijd geleden! Ik weet het, het spijt me. Als iemand weet hoe ik een ander hoofd kan krijgen houd ik me aanbevolen, hihi.
Dan nu. Wist je dat er veel wordt gegoogeld op beeldspraak in poëzie? Over hoe dat werkt?
Het is erg interessant! Associatief ook. Als je een beelddenker bent heb je geluk! Zo niet, moet je harder je best doen. Oeps.
Wat belangrijk is in poëzie, is dat je het publiek een beeld geeft, zo dat ze er zelf nog dingen aan kunnen toevoegen. Je geeft ze als het waren de aanzet zonder alles voor ze uit te kauwen. Dit omdat je iets wilt overbrengen en tegelijkertijd interessant wilt houden! Zodat ze bij de les blijven, snapte.
Als je dat beeld hebt, ga je associaties maken. Als je een beelddenker bent popt er vanzelf een beeld op als je gaat associëren. Zo niet, dan ga je linken leggen.
Bijvoorbeeld: ikzelf heb een gedicht geschreven over verlatingsangst. Iedere keer dat ik dichtbij iemand kwam, nam diegene afstand. Als een ballon in de wind die je steeds net niet kunt vastgrijpen.
Zie de ballon. Welke kleur is die? Oké, rood (beeld). Rood is de kleur van de liefde (link). Schrijf iets over de liefde. Bijvoorbeeld dat het je pijn doet als je geliefde gekwetst wordt. De ballon is je geliefde. Wat als de ballon beschadigd raakt? Door de bliksem, doordat iemand erop trapt. Wat doet dat met jou? Je wilt de ballon weer heel hebben. Je wilt je geliefde weer heel hebben.
Door gebruik te maken van beeldspraak kunnen mensen zich iets voorstellen bij wat je vertelt. Er is iets om je aan vast te houden en dat werkt!
Als je alleen maar praat over “ik schaam me en voel me hopeloos, het is een irritant geluid” dan kom je minder goed over.
Als je zegt “de klats van de hondendrol en mijn voet die erin stapte klonken allebei even vies en de geur die aan me kleefde zorgde voor gefronste wenkbrauwen” heb je veel meer mensen te pakken!
